Bohdan Łazuka - Łagodnie Tak Jak Ja

Urządził ktoś ten świat tak właśnie,
Ktoś ten świat urządził nie od dziś,
Że za dziewczyną w ślad przynajmniej,
Jeden chłopiec zawsze musi iść.

I prosi – moją bądź – chce serce szturmem wziąć,
Za dziewczyną jak wicher pędzi, gna,
Lecz przecież medycyna wypadki takie zna,
Że działa ktoś łagodnie tak jak ja.

Bo świat urządził ktoś tak właśnie,
I ukryty jakiś cel w tym miał,
Ze zawsze jak na złość przegrywa
Ten co o dziewczynę ostro gra.

I włosy z głowy rwie, złorzeczy, jęczy, klnie,
Najczarniejszej rozpaczy sięga dna,
I nie wie, że dziewczyna by sama za nim szła,
Gdy działałby łagodnie tak jak ja.

Lecz czasem w świecie tym,
Oplącze chłopca i dziewczynę szczęścia nić,
Że jest w tym gniazdku Ci tak dobrze,
Że gorzej już nie może być.

Aż w końcu trzasną drzwi, na deszcz wybiegasz zły,
Opuszczona gołąbka cierpi, łka,
I wreszcie tych problemów połowę z głowy ma,
Kto zamknie drzwi łagodnie tak jak ja.

Urządził ktoś ten świat tak właśnie,
Ktoś ten świat urządził nie od dziś,
Że za dziewczyną w ślad przynajmniej,
Jeden chłopiec zawsze musi iść.

I prosi – moją bądź – chce serce szturmem wziąć,
Za dziewczyną jak wicher pędzi, gna,
Lecz wierzcie, że najlepiej opłaca się ta gra,
Gdy działa ktoś łagodnie tak jak ja.

Gdy działa ktoś łagodnie tak jak ja.
Gdy działa ktoś łagodnie tak jak ja.
Gdy działa ktoś łagodnie tak jak ja.