Bernard Ładysz - Do ciebie, mamo

Mamo,
smutno tu i obco,
drzewa inne rosną
i ciszy nikt nie zna tu.

Mamo,
nie myśl, że się skarżę,
żal mi tylko marzeń
i dawnych snów, moich snów.

Widzę znów nasz dom,
ciebie, mamo, w nim,
wspominam stary klon,
ciemny i wysoki jak dym.

Mamo,
wołam twoje imię,
znowu jesteś przy mnie,
jak za dawnych lat.

A miało być tak,
jak wróżyłaś mi:
z przygodą za pan brat
i z podkową szczęścia u drzwi.

Mamo,
w sercu cię kołyszę,
list do ciebie piszę,
ciemny jak ta noc.

To nieprawda, mamo -
jutro wyślę inny list,
jest dobrze, mamo,
tak jak miało być.

A ty, mamo, śpij,
jeszcze noc, dobrze śpij.
O mamo...