Barbara Krafftówna - Zakochałam się w czwartek niechcący

Zakochałam się w czwartek niechcący
Nie zdążyłam zawołać pomocy
Gdyby zdążyć, to ktoś
Może podałby coś
I dopomógł dziewczynie tonącej

Zakochałam się w czwartek bezwiednie
Teraz wiem, bo objawy powszednie
Dawniej, pełnia czy nów
Spałam sobie bez snów
Teraz nie śpię i sny miewam we dnie

I moje serce, ta wezbrana cząstka
Co noc jak słowik kląska po gałązkach
I choć wołam je: "Wróć
Lub przynajmniej to skróć"
Nie powraca, nie skraca i kląska

Zakochałam się w czwartek niechcący
Nie zdążyłam zawołać pomocy
Gdyby zdążyć, to ktoś
Może podałby coś
I dopomógł dziewczynie tonącej

Nie wiem, jak taki fakt
Taki fakt mógł się zdarzyć
Ani czuć, ani snuć, ani marzyć
Ani śnić, ani chcieć
Ani taki zamiar mieć
W środę jeszcze żartować z tych spraw
A we czwartek notować ten traf

Zakochałam się w czwartek przypadkiem
Aksamitne ma oczy jak bratki
Pewno więc akurat
Przez nie w serce się wkradł
Bo to dla mnie najmilsze są kwiatki

Zakochałam się nienaumyślnie
Pomyślałam, że może czar pryśnie
Ale czar - nic a nic
Raczej wzrósł, niźli prysł
I rozkwita codziennie pomyślniej

I teraz z lękiem myślę, co się stanie
Gdy może kiedyś kochać się przestanie
I że wtedy się znów
Będzie sypiać bez snów
Z sercem zimnym, świerszczykiem blaszanym

Zakochałam się w czwartek przypadkiem
Płatki z kwiatków obrywam ukradkiem
Wróżąc sobie, czy mnie
Kocha, lubi czy nie
Czy ten czwartek szczęśliwym był czwartkiem