B.R.O - Bez Granic

1. Minęło tak wiele dni, nim zdążyłem poznać siebie
i nie wiem ile chwil jeszcze jestem w stanie przebiec dziś.
Wiem, że tylko ty znasz mnie lepiej, jesteś brzegiem,
gdy mój statek płynie morzem uczuć wypełnionym gniewem.
Nic chyba nie może zmienić tego kursu przez ocean nienawiści, gdzie
pływają straceni, a topią się optymiści, wszyscy
tak dobrze znamy smak porażki co dobija łatwo
lecz nawet blade ściany są w stanie odbijać światło.
Tak rzadko myślę o powrotach będąc ciągle w trasie,
tak często myślę o kłopotach zatrzymanych w czasie.
Tak ciężko czasem wziąć się w garść, razem znamy
tyle wrażeń ile ran, ile zmian czas pokaże nam.
Ciągle spada moich tekstów lawina,
by je pisać potrzebuje tylko seksu i wina.
Rap mnie zepsuł? To kpina!
To tak puste, pamiętaj, że nie słyszeć a nie słuchać to dwa różne pojęcia, by
wyjść na prostą musisz nad blok się unieść, ja
musiałem dorosnąć żeby móc to zrozumieć, w tłumie
widzę te twarze, które chcą ranić i nie widzę marzeń a widzę nienawiść
wyblakłych żyć nie mogę strawić bo nie jest ich w stanie już wejść, naprawić.
Wewnętrzny ogień mówi mi żebym dał spokój,
iskra wokół w roku już zostawia wokół tylko popiół.
Tak wiele pokus sprawia, że musimy ranić, dlatego
dziś między nami zburzmy te miliony granic, sami.

REF. Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłumie ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłum ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!

2. Jestem, krawcem emocji szytych na miarę uczuć,
z butów wyczytasz drogę, gdzie nie szukam stale skrótów, ukłuć
próbują dalej Ci bez statku i szalup,
bo dzisiaj ich jedynym wyjściem, jest wyjście do baru, mam,
mam paru kumpli, którzy śledzą co mówię,
znam też parę dziewczyn, które wiedzą co lubię, uwierz,
na stówę budzę tutaj skrajne emocje
lecz dorosłem przez ten rok i przestałem być chłopcem, mocne?
Mocniejsze może będzie to, że jestem lustrem,
bo odbijam w sobie zło przed którym nie da się ustrzec, puste
życiorysy coraz częściej wypisuje los,
chyba miałem szczęście na coś więcej gdy pracuje głos.
Prawo do szczęścia, nie mam szczęścia do prawa,
bo znów burzę wszystkie miejsca, które próbuje naprawiać, zawał
mojego serca jest jak ciężar, który spada gdzieś pomiędzy nasze wnętrza,
które wciąż próbuje zbadać i
nie będę gadać, bo to wciąż nie znamy ląd dla mnie,
więc piszę nadal nie wiem ile mi to stron zajmie.
Gdzie jest mój dom? Tam gdzie ludzie, którzy są dla mnie wszystkim.
Te problemy, wciąż karmie nimi bliskich, myśli
gdzieś po whisky chyba tutaj otaczają mnie,
jak cyfry, statystki które ciągle pojawiają się.
Sprzedaż płyty, wyświetlenia, nowe klipy, kto jest w grze?
Nie wiem ziom, świat się zmienia, tak jak zmienia pokój się.

REF. Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłumie ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłum ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!

3. Koniec gry .Dzisiaj nam tylko czasu trzeba.
Ja i Ty, a nad nami tylko lazur nieba.
Nasze sny, nasze dni, nasze miejsce a w nim
szansa na szczęście dziś.
Nie chcę nic więcej niż zburzenia tych murów tutaj,
w wyścigu szczurów słuchaj jak inni deptają Ci po butach.
Mam dość, dlatego szukam ludzi, których płuca wdychają powietrze pełne uczucia,
Granice zdmucham!
REF. Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłum ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic, które są tu między nami, to nie świat próbuje ranić w
tłum ranimy się sami.
Zburzmy te miliony granic!
Zburzmy te miliony granic!