Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Avenged Sevenfold
Popularne teksty
15. Hava - Ja sagen
Avenged Sevenfold - Exist
Exist
Tekst dodał(a): Zoffijka
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): untily123
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): natix996570
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Our truth is painted across the sky
In our reflection we learn to fly
No hand to hold us
No one to save us from tomorrow
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
No light to follow
A shot in the dark
Does anybody know?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
High from the heavens
I can't see the pain
Does anybody care?
Think for a moment of all the lives
Stripped of their essence before their time
We stand to conquer
But is there nothing left tomorrow?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
No light to follow
A shot in the dark
Does anybody know?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
High from the heavens
I can't see the pain
Does anybody care?
"We have one collective hope: the Earth. And yet, uncounted people remain hopeless, famine and calamity abound. Sufferers curl themselves into the arms of war; people kill and get killed in the name of someone else’s concept of God. Do we admit that our thoughts and behaviors spring from a belief that the world revolves around us? Each fabricated conflict, self-murdering bomb, vanished airplane, every fictionalized dictator, biased or partisan, and wayward son, are part of the curtains of society’s racial, ethnic, religious, national, and cultural conflicts, and you find the human ego turning the knobs and pulling the levers. When I track the orbits of asteroids, comets, and planets, each one a pirouetting dancer in a cosmic ballet, choreographed by the forces of gravity, I see beyond the plight of humans. I see a universe ever-expanding, with its galaxies embedded within the ever-stretching four-dimensional fabric of space and time. However big our world is, our hearts, our minds, our outsize atlases, the universe is even bigger. There are more stars in the universe than grains of sand on the world’s beaches, more stars in the universe than seconds of time that have passed since Earth formed, more stars than words and sounds ever uttered by all humans who have ever lived. The day we cease the exploration of the cosmos is the day we threaten the continuing of our species. In that bleak world, arms-bearing, resource-hungry people and nations would be prone to act on their low-contracted prejudices, and would have seen the last gasp of human enlightenment. Until the rise of a visionary new culture that once again embraces the cosmic perspective; a perspective in which we are one, fitting neither above nor below, but within."
In our reflection we learn to fly
No hand to hold us
No one to save us from tomorrow
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
No light to follow
A shot in the dark
Does anybody know?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
High from the heavens
I can't see the pain
Does anybody care?
Think for a moment of all the lives
Stripped of their essence before their time
We stand to conquer
But is there nothing left tomorrow?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
No light to follow
A shot in the dark
Does anybody know?
Sailing away, beyond the reach of anyone
Far beyond the dreams of everyone
High from the heavens
I can't see the pain
Does anybody care?
"We have one collective hope: the Earth. And yet, uncounted people remain hopeless, famine and calamity abound. Sufferers curl themselves into the arms of war; people kill and get killed in the name of someone else’s concept of God. Do we admit that our thoughts and behaviors spring from a belief that the world revolves around us? Each fabricated conflict, self-murdering bomb, vanished airplane, every fictionalized dictator, biased or partisan, and wayward son, are part of the curtains of society’s racial, ethnic, religious, national, and cultural conflicts, and you find the human ego turning the knobs and pulling the levers. When I track the orbits of asteroids, comets, and planets, each one a pirouetting dancer in a cosmic ballet, choreographed by the forces of gravity, I see beyond the plight of humans. I see a universe ever-expanding, with its galaxies embedded within the ever-stretching four-dimensional fabric of space and time. However big our world is, our hearts, our minds, our outsize atlases, the universe is even bigger. There are more stars in the universe than grains of sand on the world’s beaches, more stars in the universe than seconds of time that have passed since Earth formed, more stars than words and sounds ever uttered by all humans who have ever lived. The day we cease the exploration of the cosmos is the day we threaten the continuing of our species. In that bleak world, arms-bearing, resource-hungry people and nations would be prone to act on their low-contracted prejudices, and would have seen the last gasp of human enlightenment. Until the rise of a visionary new culture that once again embraces the cosmic perspective; a perspective in which we are one, fitting neither above nor below, but within."
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieCala prawda jest namalowana przez niebo
W naszych przemyśleniach uczymy się latać
Żadne ręce nas nie powstrzymają
Nikt nas nie ocali z jutra
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Żadnego światła do podążania
Strzał w ciemność
Czy ktokolwiek wie?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Wysoko ponad niebiosami
Nie widzę bólu
Czy kogokolwiek to obchodzi?
Pomyśl przez chwile o wszystkich życiach
Obnażonych z ich istoty przed czasem
My czekamy na podbój
Ale czy nic nie ma po jutrze?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Żadnego światła do podążania
Strzał w ciemność
Czy ktokolwiek wie?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Wysoko ponad niebiosami
Nie widzę bólu
Czy kogokolwiek to obchodzi?
Mamy jedna wspólna nadzieje: Ziemie. I jeszcze, niezliczonych ludzi pozostających bez nadziei, głód i nieszczęście obfitują. Chorzy zwijają się w ręce wojny; ludzie zabijają i są zabijani w imię kogoś innego od koncepcji Boga.
Czy musimy przyznać się do tego, ze nasze myśli i przekonania wypływają z tego, ze świat kreci się wokół nas?
Każdy sfabrykowany konflikt, samo-zbombardowanie się, porwanie samolotu, każdy z fikcjonizowany dyktator, każdy stronniczy bądź partyzancki, i nieposłuszny syn, są częścią zasłony konfliktów rasowych, etnicznych, religijnych, narodowych, kulturowych i społecznych, i znajdziesz ludzkie ego przekręcone pokrętłem i pociągnięte dźwignia. Kiedy śledzimy orbity asteroid, komet i planet, każdemu z nich piruety w kosmicznym tańcu, Choreografowane przez siły grawitacyjne, widziane poza ludzkim losem. Widze wszechświat stale rozszerzający się, z jego galaktyki osadzonej w stale rozciąganej czterowymiarowej tkaninie przestrzeni i czasu. Jednak jak duży nasz świat jest, nasze serca, nasze myśli, nasze ponadgabarytowe atlasy, wszechświat jest jeszcze większy. Istnieje więcej gwiazd we wszechświecie niż ziarenek piasku na wszystkich plażach na świecie, więcej gwiazd we wszechświecie niż sekund opłynęło od utworzenia ziemi , więcej gwiazd niż slow i dźwięków kiedykolwiek wydanych przez wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli. Dzień w którym zaprzestaniemy przeszukiwania kosmosu będzie dniem w którym będzie zagrożona kontynuacja naszego gatunku. W tym ponurym świecie, ramiona-nośne, osoby żadne zasobów i narody były by skłonne do wystąpień w ich niskich upodobaniach, i były by postrzegane jako ostatni krzyk człowieka oświecenia. Przed powstaniem nowego wizjonera kultury który kolejny raz obejmie perspektywę kosmiczna; perspektywę , w której jesteśmy jedynym pasującym ani wyżej , ani poniżej, ale pośrodku.
W naszych przemyśleniach uczymy się latać
Żadne ręce nas nie powstrzymają
Nikt nas nie ocali z jutra
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Żadnego światła do podążania
Strzał w ciemność
Czy ktokolwiek wie?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Wysoko ponad niebiosami
Nie widzę bólu
Czy kogokolwiek to obchodzi?
Pomyśl przez chwile o wszystkich życiach
Obnażonych z ich istoty przed czasem
My czekamy na podbój
Ale czy nic nie ma po jutrze?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Żadnego światła do podążania
Strzał w ciemność
Czy ktokolwiek wie?
Żeglując daleko, poza zasięgiem kogokolwiek
Daleko poza marzeniami wszystkich
Wysoko ponad niebiosami
Nie widzę bólu
Czy kogokolwiek to obchodzi?
Mamy jedna wspólna nadzieje: Ziemie. I jeszcze, niezliczonych ludzi pozostających bez nadziei, głód i nieszczęście obfitują. Chorzy zwijają się w ręce wojny; ludzie zabijają i są zabijani w imię kogoś innego od koncepcji Boga.
Czy musimy przyznać się do tego, ze nasze myśli i przekonania wypływają z tego, ze świat kreci się wokół nas?
Każdy sfabrykowany konflikt, samo-zbombardowanie się, porwanie samolotu, każdy z fikcjonizowany dyktator, każdy stronniczy bądź partyzancki, i nieposłuszny syn, są częścią zasłony konfliktów rasowych, etnicznych, religijnych, narodowych, kulturowych i społecznych, i znajdziesz ludzkie ego przekręcone pokrętłem i pociągnięte dźwignia. Kiedy śledzimy orbity asteroid, komet i planet, każdemu z nich piruety w kosmicznym tańcu, Choreografowane przez siły grawitacyjne, widziane poza ludzkim losem. Widze wszechświat stale rozszerzający się, z jego galaktyki osadzonej w stale rozciąganej czterowymiarowej tkaninie przestrzeni i czasu. Jednak jak duży nasz świat jest, nasze serca, nasze myśli, nasze ponadgabarytowe atlasy, wszechświat jest jeszcze większy. Istnieje więcej gwiazd we wszechświecie niż ziarenek piasku na wszystkich plażach na świecie, więcej gwiazd we wszechświecie niż sekund opłynęło od utworzenia ziemi , więcej gwiazd niż slow i dźwięków kiedykolwiek wydanych przez wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli. Dzień w którym zaprzestaniemy przeszukiwania kosmosu będzie dniem w którym będzie zagrożona kontynuacja naszego gatunku. W tym ponurym świecie, ramiona-nośne, osoby żadne zasobów i narody były by skłonne do wystąpień w ich niskich upodobaniach, i były by postrzegane jako ostatni krzyk człowieka oświecenia. Przed powstaniem nowego wizjonera kultury który kolejny raz obejmie perspektywę kosmiczna; perspektywę , w której jesteśmy jedynym pasującym ani wyżej , ani poniżej, ale pośrodku.
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2016 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
The Stage |
| Ciekawostki: |
Utwór jest muzyczną interpretacją Wielkiego Wybuchu. W tekście mówionym rozpoczynającym się w okolicach 12. minuty wykorzystano fragment jednego z esejów amerykańskiego astrofizyka Neila deGrasse Tysona. |
Komentarze (1):