Anna German - Zwiadowcy

Pytasz synku jak to było
w tych wojennych czasach,
gdy twój ojciec był żołnierzem,
gdy do Polski wracał.
Dym się kłębił na zachodzie,
wschód ogniem się palił.
Szli zwiadowcy polem, lasem
serce mi zabrali.

Ech... zwiadowcy dzielni chłopcy,
tyle świata przeszli
i na rekach jak gołębia,
Polskę nam przynieśli.
Ech... zwiadowcy dzielni chłopcy
tyle świata przeszli
i na rękach jak gołębia,
Polskę nam przynieśli.

Zakochałam się w żołnierzu,
który zwiad prowadził.
Białe zęby mu błyszczały
w ubłoconej twarzy.
Spojrzał na mnie jak na swoją,
dłonie mocno ścisnął
i powiedział:
"czekaj na mnie już zwycięstwo blisko"

Ech... zwiadowcy dzielni chłopcy
tyle świata przeszli.
Kto zwycięstwa nie doczekał
żyje dzisiaj w pieśni.
Ech... zwycięzcy dzielni chłopcy,
tyle świata przeszli
i na rekach jak gołębia,
Polskę nam przynieśli.

Dni toczyły się jak czołgi
Ogniem kwitły noce.
W wielkiej trwodze doczekałam
i w wielkiej tęsknocie.
A gdy wojna się skończyła,
wrócił do mnie drogą
choć mówili:
"nie czekaj bo już nie masz kogo"

Ech... zwiadowcy dzielni chłopcy
tyle świata przeszli.
i na rekach jak gołębia
Polskę nam przynieśli.
Ech... zwiadowcy dzielni chłopcy
tyle świata przeszli.
Może także spotkasz miłość
miłość na żołnierskich szlakach!