Anna German - Najszaleńszy szaławiła

Pocałunków tyle
dałam szaławile,
a on przenajsłodsze chwile
podarował mnie.
Mrużył czarne ślepie,
śpiewał mi o stępie.
A mnie było z nim najlepiej,
a bez niego źle.

A la la la la …

To dopiero radość była, gdy się zjawił
najszaleńszy szaławiła wśród szaławił,
wiatr mu do mnie trafić pomógł,
przyprowadził aż do domu
i wiedziałam, że nikomu nie dam go!
A la la la la ..
I wiedziałam, że nikomu nie dam go!

Ale dzisiaj z rana
szepnął mi: kochana,
już mnie kusi dal nieznana,
już mi pora w świat.
Widzę już go niesie,
niby wilka w lesie.
A jak ruszył w złotą jesień
zginął po nim ślad.
A la la la la …

Czmychnął sobie szaławiła i ma frajdę,
nie wie, że choć go zgubiłam, to go znajdę.
Czy to Kutno, czy to Gniezno,
niech się włóczy w noc bezgwiezdną,
ale diabli go nie wezmą tylko ja!
A la la la la …
Ale diabli go nie wezmą tylko ja!