Anna German - I znowu płyną statki w nowy rejs

Drzemie port, a statkom się śni
Dalekich mórz blask, portowy szum miast,
Im tęskno iść w świat, tak samo jak mnie,
I brzmi syren zew: "Już czas, już czas!".

I znowu staję tu, gdzie ziemi kres,
I znowu idą statki w nowy rejs,
I znowu mknie przez tajgę leśny wóz,
Unosząc mgły i uśmiech białych brzóz.

Tajga śpi, zastyga w niej czas,
A w ciszy gdzieś gra to echo, to ptak,
Ogromny jest las, zielony jest las,
Jak twych oczu blask, jak morski szlak.

I znowu staję tu, gdzie ziemi kres,
I znowu idą statki w nowy rejs,
I znowu mknie przez tajgę leśny wóz,
Unosząc mgły i uśmiech białych brzóz.

Tobie chcę na jawie się śnić,
Być dalą twych dróg, zielenią twych dróg,
I już nie we śnie przytulić cię dziś,
Chcę, byś moją dłoń znów ująć mógł.

I znowu staję tu, gdzie ziemi kres,
I znowu idą statki w nowy rejs,
I znowu mknie przez tajgę leśny wóz,
Unosząc mgły i uśmiech białych brzóz. (x2)