Andrzej Zaucha - Póki masz nadzieję

Nie będzie tak, jak było,
A nawet tak, jak jest.
To wszystko, co się śniło,
Niewarte dziś już łez.

Już nie te czasy, nie ten świat,
Zmieniło nam się wszystko ciut.
Sam zobacz: ile ty masz lat —
Za późno liczyć na szczęścia łut.

Obracasz się na pięcie,
Lecz uciec nie ma gdzie.
Nie pytaj, jak to będzie:
Czy dobrze, czy też źle?

Co prawda, sił już trochę brak,
Co prawda, ty już nie ten sam,
Lecz póki czujesz walki smak,
Wciąż jeszcze liczy się każdy dzień.

Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty, i ty!
Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!

Nie będzie tak, jak było,
Bo świat już nie ten sam.
I miłość to nie miłość,
I łza to już nie łza.

Bezbarwne życie zmienia nas
W pośpiesznym rytmie szarych dni,
Naznacza smutkiem każdą twarz,
Nie dając w zamian nam prawie nic.

A jednak wciąż się budzisz,
Nie bocząc się na los,
I śmiejesz się do ludzi,
Wyciągasz do nich dłoń.

I liczysz znów na szczęścia łut,
Na wielką szansę, wielki traf.
I chociaż niebo pełne chmur,
Używać życia chcesz, póki trwa.

Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie, nie, nie, nie, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!
Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!

Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!
Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!

Póki masz nadzieję,
Nie żałuj sił, nie żałuj sił!
Póki świat się śmieje,
Śmiej się i ty!