Andrzej Poniedzielski - Trzy Pytania

Urodzeni po wojnie
choć przed wojną tu jest prawie zawsze
wysnuwaliśmy wolno z kłębka losu szarawą tę nić
podfruwając ku niebu biało-czerwonym latawcem
próbowaliśmy:
...można?
...trzeba?
a jak chcemy żyć?
podfruwając ku niebu biało-czerwonym latawcem
próbowaliśmy:
...można?
...trzeba?
a jak chcemy żyć?

Przebiegaliśmy młodość za piłką, dziewczyną i szczęściem
Przeczuwaliśmy miłość i przyszła... przyszła i nic
a nad miłość to już nie wypada i prosić o więcej
może tylko
by można
by trzeba
by chciało się żyć
a nad miłość to już nic więcej
może tylko
by można
by trzeba
by chciało się żyć.

Budowało się wiersze na pustyni głupoty i zwady
to i trudno się dziwić, że wyć nam się chciało i pić
I zaznało się chwały, zaznało się i dna szuflady
gdzie pytania -
Jak można?
Jak trzeba?
A jak chcemy żyć?

To, gdy przyjdzie ta Stara z zakrzywionym kawałkiem żelaza,
powiem jej, nim mnie strąci tak niby przypadkiem jak liść,
Moje życie to zdanie, nie będę powtarzał,
Bo to samo:
Jak można
Jak trzeba
I jak chce się żyć
Moje życie to zdanie, nie będę powtarzał,
Bo to samo:
Jak można
Jak trzeba
A jak chce się żyć