Ałła Pugaczowa - Madam Broshkina

A ja żyję sama, tak to się złożyło
А wszystko ona zabrała i męża uwiodła
I on teraz żyje z tą głupią smarkulą
Rączki jej całuje, grzeje nóżki jej.

A ja wiem, że ona ma, ma, ma
Duszę kociaka, a ja jestem dobra
Madam Broszkina
Ona taka, nijaka nijaka
No i coś ty w niej widział
A ja taka, cholera, taka- sztuka
Ale mój pociąg odjechał

Nie pamięta mnie
Dwa lata, dwie zimy, ach dwie zimy
A wspomina, gad, kiedy trzeba wziąć pożyczkę
I na co on tam żyje, powiedzcie dobrzy ludzie,
Z tą smarkulą
Kupił jej pierścioneczek, kupił kolczyki.

A ja wiem, że ona ma, ma, ma
Duszę kociaka, a ja jestem dobra
Madam Bruszkina
Ona taka, nijaka nijaka
No i coś ty w niej widział
A ja taka, cholera, taka- sztuka,
Ale mój pociąg odjechał!

Na cóż połaszczył się na serce z soplami
Na loki białe, farbowane, pod chusteczką!
Oj dałabym jej po łbie swoimi różkami,
Taka ja dobra Madam Boroszkina

A ja wiem, że ona ma, ma, ma
Duszę kociaka,
A ja jestem dobra Madam Broszkina
Ona taka, nijaka nijaka
No i coś ty w niej widział?
A ja taka, cholera, taka- sztuka
Ale mój pociąg odjechał

Ona taka, nijaka nijaka
No i coś ty w niej widział
A ja taka, cholera, taka- sztuka
Ale mój pociąg odjechał

Madam Broszkina, Madam Broszkina,
Madam Broszkina, Madam Broszkina