Alex Britti - Piove

Pada deszcz
na góry i na schody
na płatki i słowa
na serce moje, które bije
Pada na biednych żołnierzy
na pola opuszczone i na moje miasto.

Pada
i kiedy patrzę na morze
rozmyślam o słowach,
które mi zostawiłaś napisane
Próbuję trochę
zapomnieć
i rzeczywiście patrzę na morze i już o tym nie myślę.

Sierpień zdaje się już być daleko
ale ja jestem blisko
miejsca gdzie cię spotykałem
zwyczajnie ubraną w sposób zwyczajny
stałaś się wspólniczką i nie zapomnę cię już.

Pada,
teraz tak jak kiedyś jestem w mojej kuchni
przygotowuję sobie rybę
gotuje się powoli sos
a w międzyczasie tonę
i już o tym nie myślę.

Sierpień jest jeszcze w moich zmysłach
ale ty co o tym myślisz
kochasz mnie jeszcze
wskaźnik prostego życia
stałaś się wspólniczką ale już nie ufasz.

Kto wie gdzie jesteś teraz
gdzie jest cały ten seks
ten gorąc, ten pot..
Kto wie czy jeszcze myślisz o morzu
o gorącu nie do zniesienia
którego już nie czuć..
Kto wie czy sierpień jest jeszcze nasz,
czy jeszcze świeci słońce
albo może pada deszcz..
Kto wie czy kiedyś frustracja
stanie się uczuciem
i wtedy nie będzie już padało..

Pada
na szkolne ławki
na każde moje słowo,
którego nie jestem w stanie wypowiedzieć
próbuję trochę zapomnieć
i rzeczywiście patrzę na morze
i już o tym nie myślę.