A Forest of Stars - Gatherer Of The Pure

Jest on człowiekiem świata, lecz jego świat jest mały
będący światem wiercącym się i smaganym wewnątrz oblepionej plugastwem czaszki.
Wszystko igraszką w złudzeniu, wszystko wymarzone w głębi narkotycznego osamotnienia,
na wszystko zerka podejrzliwie na wskroś przez wszystkich bez wyjątku;
trzy wymiary, nierealność czwartym wymiarem jego zabaw.
Cała wieczność deszczową niedzielą.
On, budowniczym światów w marzeniach.
On, niszczycielem światów w marzeniach.

Mętne intrygi / zacieniowane / gnijące / wysmażone.
Egzystencja czarno przepalona, jasność umysłu totalnie skalana.
Trudy miłości wylane do muszli klozetowej życia.
Wszystkie zatracone dusze utworzą świeży gorący posiłek spustoszonych trzewi.
On, pijawką barw. On, pustką szaleństwa.
Truciciel studni, szerzyciel zimowo szarego posmaku.
Konwulsyjny rozprysk oczywistości, zabrudzenia lśniące niepewnością.

W samotnej wędrówce krętymi ulicami Yonder,
swoim jedynym dobrym okiem szpieguje, węszy, gry cieni dnia wczorajszego.
Wszystkie dni jutrzejsze, wszystkie dni wczorajsze dziś,
czarna wrona, posępny właściciel żałosnego przedstawienia.
Roluj, roluj! Crack nakręca jego kodeinową Kalliope,
wszystko jest ekscytującym kolorem bez jego skrzyni robaczywych kości.
Wszyscy w środku, ponura nicość - wszyscy na zewnątrz by składać hołd, pod jego naciskiem.
Kosmiczne klucze złamane w krętych zamkach zagubionego bezkresu.
Jego świat cały w płomieniach, Lucyfer obraca się w apatycznych kręgach,
przed lądowaniem w oschłym sianie myśli na wpół zapamiętanych.

Wieczorna modlitwa ich ostatnią pieśnią.
Módl się o żer! Wyśpiewaj swoją wieczerzę!
Pogrzebowe stosy jednemu i wszystkim dziś.
Jako ręka Boga daje,
tak też ręka Boga odbiera.