Popek x Sobota x Matheo - Dom

[POPEK]
Znowu jadę gdzieś i zamieszkam tam,
na parę krótkich chwil położę swoją głowę.
Niespokojny sen, w łóżku wiercę się,
znów ugościł mnie pięciogwiazdkowy hotel.
Rano zamykam drzwi, za nimi znikam jak duch,
jak metafory sens, jak nieuchwytny cel.
Wskakuję w jedną z fur i znów jadę gdzieś,
Bóg tylko jeden wie dokąd poniesie mnie.
Czuję się jak w niebie, tam gdzie głowę swą położę,
tyle niezliczonych miejsc, każde z nich jest tak jak mój rodzinny dom.
A jutro może będę gościem w domu twym,
i będę czuł się doskonale tak jakbym u siebie był...

[MATHEO]
Zawsze znajdę mój kąt, gdzie położę głowę swą,
i nie pytaj skąd jadę, gdzie wyruszę stąd.
Choć miejsc tych wiele, to nieważne jest gdzie są (gdzie są)
bo gdzie serce me tam zawsze jest mój dom.

[SOBOTA]
Znów w taczce śpię, uf, że jest gdzie,
mój dom na kółkach zalewany benzyną.
Grunt - nie jest źle, cud - trzymam się,
tu króli trójka na trasie limuzyną.
Wczuj w nastrój się, wyobraź, że,
w karcie wybierasz sobie życie na wynos.
Ten ciągły bieg wzbogaca, wiesz,
czy chcesz czy nie, o domu mnie, Bóg wie gdzie.
Jadźka też, bo mnie wysyła do tych domów,
kalendarz wręcz oznajmia gdzie indziej znowu.
Obudzisz się Sobuś, nasenną se pomóż,
już odejdź od stołu, weź tylko się połóż.
Tam dom Twój, gdzie serce Twoje,
odbieram mmsy, piszę, dzwonię.
Biorę co mi przeznaczone,
zresztą chcesz, to sprawdź sobie na stronie.

[MATHEO]
Zawsze znajdę mój kąt, gdzie położę głowę swą,
i nie pytaj skąd jadę, gdzie wyruszę stąd.
Choć miejsc tych wiele, to nieważne jest gdzie są (gdzie są)
bo gdzie serce me tam zawsze jest mój dom. x2