Libethra - Zondvloed

Een klaagzang klinkt. De zondvloed giert.
Golven breken. De zondvloed zwiert.

Bergen met gebroken botten,
verbrandde schuren, paardenhaar
Het zijn de resten van verloren generaties,
opgestapeld, naast elkaar

Een klaagzang klinkt. De zondvloed giert.
Golven breken. De zondvloed zwiert.

Als duisternis, ons verdriet verhult,
gaan we verder, met ons sober bestaan.
Maar wij moeten eerst, overleven,
de zondvloed zal, ons niet verslaan.

Een klaagzang klinkt. De zondvloed giert.
Golven breken. De zondvloed zwiert.

Genadeloos, de golven bijten dicht,
als de kaken van de mond van de hel
Ziek geboren, ons leven is geweid
geweest, aan een onmogelijk herstel

Een klaagzang klinkt. De zondvloed giert.
Golven breken. De zondvloed zwiert.

Levenloos, zij liggen stil en koud,
richting hemele klinkt ons verwijt
Verzwolgen, onder water zal ik zijn
waar ik hoor na deze hopeloze strijd

De mensheid wacht geen zegen,
kan niet vluchten voor de regen
Met het water tot de nek.

Water sluit ons in
Water slokt ons op

Zondaars, zondaars van geboorte
tot ons graf
Wij ontvingen, met open armen
deze goddelijke straf
Waarom bleef ik in leven
is de rechtvaardigheid vertrapt
Waarom is de grootste zondaar
aan uw toorn ontsnapt?