Brian - Maski

Jesteśmy szarzy i czarni, brudni od nienawiści
Oceniamy tak łatwo, jakbyśmy mogli czytać myśli
Toniemy w nienawiści brat, nawet do najbliższych
A każde marzenie kupisz za hajs, wszystko się ziści
Chciałbym zaufać Ci, lecz jeśli ja mam maskę
To Ty, masz ją na bank - trochę to straszne
To czarne części ludzkich dusz, wewnętrzne baśnie
Zakamarki ludzkich głów, płoną tylko kiedy zaśniesz
Nie wierzę już w prawdziwość, prawdziwych nie ma
Naturalnie jestem tak fałszywy że bardziej się nie da
Gdyby nie arcymag, to pewnie kurwa bym się sprzedał
I pewnie zrobiłbym to od zaraz, gdybym się go nie bał
Blau, noszę tą maskę od tak dawna
Że czasami zdaje mi się że może to wszystko prawda
Może to moja twarz, brat, a nie tylko maska
Może tak, a może nie, a może cały ja to farsa
Yo, macham łapkami jak ślepy
Arcymag stoi nad sceną i ciągnie sznurki całej planety
Ruszam ustami, ale mówi on niestety
Udusi mnie w mojej własnej głowie, jak formaldehyde
A każdym ruchem, swoich magicznych dłoni
Rysuje obrazy życio-śmierci mojej
Jak malarz, nad płótnem, arcymag stoi
Malując mój świat, ale według myśli swojej

REF x2
Mamy podwójne twarze, jak Edward Mordrake
Mówimy, dwoma głosami - jak marionetki
Szczerzymy kły zza uśmiechniętych spojrzeń
Jesteśmy sobą brat kurwa, ale w którejś z wersji


Nie umiemy ani wybaczać, ani nawet tego rozumieć
Pogubieni biegamy jak malutkie dzieci w opętanych tłumie
Zapomnieni szukamy stąd wyjścia, chociaż nie każdy umie
Gubiąc z oczu nawet własne dłonie, idąc tu na górę
A w lustrach, nasze odbicia stały się cieniami
Bo staliśmy się zbyt dwulicowi i zbyt zagmatwani
Nie potrzeba nam wkładać masek byśmy oszukali
Mamy kłamstwo, i nieprawdziwość zmieszane z genami
Lubimy uciekać w swoje światy, świat jest z muzyki
Światy dziwek, imprezek, alkoholu, super techniki
Spierdalamy stąd, boimy się o te wyniki
Które dadzą nam, gdy przyjdzie czas, królowie nielogiki
Ja się oduczyłem bać, kiedy odkryłem prawdę
Jestem każdą swoją wadą, ją, i widzę to wyraźnie
Zmieniam się tak szybko jak wyraz kiedy wciskasz spacje
Idę naprzód, jak zombie brat, kiedy zaczynam gadkę
Jestem spaczony tak jak każdy w tym mieście
I gram jako kukła, w teatrze o bezsensie
Czasami role większe, czasami mniejsze
Czasami jestem arcymagiem, czasami wielkim wieszczem
Czasami jestem zwykły, czasem to pieprze
Czasami jestem najprawdziwszy, czasem niezbyt jeszcze
Żeby odnaleźć siebie, nieraz zgubiłem serce
Żeby odnaleźć kroplę, wylałem tysiącpięćset


REF x2
Mamy podwójne twarze, jak Edward Mordrake
Mówimy, dwoma głosami - jak marionetki
Szczerzymy kły zza uśmiechniętych spojrzeń
Jesteśmy sobą brat kurwa, ale w którejś z wersji